چگونگی تشخیص نطفه دار بودن تخم
تشخیص نطفه دار بودن تخم مرغ زمانی است که قصد دارید تا از روی کنجکاوی و یا کسب اطمینان از بارور بودن یک تخم مرغ مطمئن شوید کار بسیار آسانی محسوب میشود. در اکثر مواقع این امکان وجود دارد که از بارور بودن تخمها از طریق بررسی نطفه ی تخم مرغ مطمئن شد. در غیر این صورت، روشهای دیگری وجود دارند که به وسیله ی آنها میتوان از بدون نطفه بودن یک تخم مرغ مطمئن شد.
روش اوّل تشخیص نطفه دار بودن تخم :
مرحله ی اوّل: با استفاده از نور چراغ قوه میتوان از میزان رشد جنین جوجه مطّلع شد
شما میتوانید به راحتی تخم مرغهای زیر یک مرغ و یا تخم مرغهایی که خودتان در دستگاه جوجه کشی قرار داده و برای جوجه کشی استفاده شده اند را پس از گذشت چند روز با استفاده از نور مرئی بررسی نمایید. تخم مرغ را تحت شرای خاص بر روی نور شمع و یا نور چراغ قوه قرار دهید و داخل تخم مرغ را با این روش مشاهده کنید:
- یک تخم نطفه دار نشانه های روشنی را از رشد جنین جوجه نشان میدهد. نشانی هایی همچون رشد عروق خونی و وجود یک شکل مبهم در انتهای بزرگتر تخم مرغ به عنوان نشانه هایی از وجود نطفه تلقّی میشوند. حتّی در بعضی مواقع امکان رویت حرکت جنین جوجه نیز با استفاده از این روش فراهم میباشد.
- تخم مرغ نطفه داری که رشد آن متوقّف شده است نشانه هایی از یک حلقه ی قرمز رنگ و یا عروق خونی قرمز رنگ را در درون خود نشان میدهد. عروق خونی تغذیه کننده ی جنین به دلیل توقّف رشد جنین جوجه در این حالت شروع به دور شدن از نطفه مینمایند.
- یک تخم مرغ بدون نطفه فضای کاملاً روشن و شفّافی را در محدوده ی زرده ی تخم مرغ دارا میباشد و اثری از حلقه های خونی و یا عروق خونی در آن قسمت دیده نمیشود.
مرحله ی دوّم: مشاهده کنید که تخم مرغها چقدر وزنشان کمتر شده
تخم های بدون نطفه رطوبت زیادی از دست میدهند و وزن آنها زیاد کاهش می یابد و در روز های 15 ام تا 18 ام میتوان با یک روش جالب نطفه سنجی کرده و تشخیص نطفه دار بودن تخم ها را داد.
تخم ها را در روز اول دوره جوجه کشی وزن گیری کنید اگر وزن تخم ها نزدیک به هم است این اطلاعات را ثبت کنید و در روز های نزدیک به پایان دوره جوجه کشی دوباره وزن کشی کنید اگر مشاهده کردید که بعضی از تخم ها وزن بسیار زیادی از دست داده اند به طور قطع میتوان حدس زد که این تخم ها بدون نطفه بوده اند.
در زمان های قدیم از آب برای نطفه سنجی استفاده میکردن که روش پیشنهادی نمی باشد چون باعث خفگی جوجه های داخل تخم خواهد شد.
تخم مرغهای بدون نطفه همواره بر روی آب شناور میشوند زیرا که حجم درون آنها در حدّی نمیباشد که بتواند تخم مرغها را در آب غرق نماید. زمانی که جنین درون تخم مرغ شروع به رشد میکند، تخم مرغ رطوبت کمتری از دست می دهد و سنگینتر می ماند و به خاطر وزن بیشتر در آب غرق خواهد گشت.
روش قدیمی تشخیص نطفه دار بودن تخم به صورت زیر انجام می شد:
- منتظر می ماندند تا چند روز از خوابیدن مرغ روی تخم مرغها بگذرد و تمامی نطفه های موجود شروع به رشد نمایند. بهتر بود که تمامی تخم مرغهایی را که احتمال میدادند بارور هستند را به یک باره برای انجام این کار استفاده کنند و هیچگاه این عمل را به صورت تک تک برای تخم مرغها انجام نمیدادند. چنانچه تخم مرغی زودتر از زمان معمول برای این کار از زیر مرغ خارج میشد ممکن بود که رشد جنین متوقّف گردد و چنانچه این عمل دیرتر از زمان معمول انجام میگرفت ممکن بود به جنین در حال رشد صدمه وارد گردد.
- از آب گرم در حد 37 درجه برای انجام این کار استفاده میکردند تا شوکی به تخم ها وارد نشود.
- به آرامی و با احتیاط تخم مرغها را درون ظرف آب گرم قرار میدادند. زیرا پوست برخی از تخم مرغها بسیار شکننده است.
- شناور شدن و یا غوطه ور شدن تخم مرغها را مشاهده میکردند.
- تخم های غرق شده بارور بوده و دارای نطفه بوده اند.
- سریعاً تخم مرغهای بارور را به زیر مرغ انتقال میدادند.
مرحله ی سوّم: تخم مرغها را بشکنید و از نطفه دار بودن آنها مطمئن شوید
دقیقترین روش برای تشخیص نطفه دار بودن تخم مرغ شکستن آن تخم مرغها در مراحل اولیه و مشاهده ی نطفه ی داخل آنها میباشد. بعد از شکستن تخم مرغ مشاهده کنید که آیا نطفه از مرحله ی بلاستودیسک به مرحله ی بلاستودرم رسیده است یا نه (آیا نطفه رشد کرده است یا نه). به دلایل مشخصی واضح است که شکستن تخم مرغ به این معنا است که شما قصد جوجه کشی از آنها را ندارید. اگر شما تخم مرغ ها را برای مصرف شدن میشکنید بهتر است بدانید که تخم مرغهای نطفه دار و بدن نطفه از نظر مزّه هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند.
- تخم مرغهای نطفه دار دارای یک بلاستودرم به شکل یک دایره ی سفید رنگ هستند. رنگ سفید بلاستودرم به صورت کدر خواهد بود و لبه های کناری آن به طور مجزّا قابل تشخیص خواهند بود. مشاهده خواهید کرد که یک حاشیه ی بیرونی روشنتر، قسمت مرکزی فشرده تر را احاطه کرده است.
- تخم مرغهای بدون نطفه دارای یک بلاستودیسک با شکلی نامشخّص و نامنظّم خواهند بود و رنگ سفید آن قسمت به صورت رنگ پریده و کم رنگ خواهد بود.
- تمامی تخمهای نطفه دار و بدون نطفه دارای بلاستودیسک هستند.
روش دوّم تشخیص نطفه دار بودن تخم
مرحله ی اوّل: پرنده های ماده ی خود را از پرنده های نر جدا کنید.
برای بارور شدن یک تخم مرغ نیاز است تا پرنده ی ماده با پرنده ی نر در ارتباط باشد تا از محتوای ژنتیکی هردو برای ساخت یک نطفه ی بارور استفاده شود. اگر که تمامی پرندگان شما ماده هستند، تمامی تخم مرغهای آنها بدون نطفه خواهند بود.
- تخم مرغ غیر بارور و یا تخم مرغی که تنها حامل محتوای ژنتیکی پرنده ی ماده باشد بلاستودیسک نامیده میشود.
- تخم مرغ بارور و یا تخم مرغی که محتوای ژنتیکی هر دو پرنده ی نر و ماده را داشته باشد بلاستودرم نامیده میشود. همچنین، اوّلین مرحله ی تکامل و رشد جنین نیز بلاستودرم نامیده میشود.
مرحله ی دوّم: تخم مرغها را برای مدّت 14 تا 21 روز تحت نظر داشته باشید.
به دنیا آمدن جوجه ها توسّط دستگاه جوجه کشی به نوع تخم مرغی که برای این کار استفاده میشود وابسته است. جوجه ی اکثر پرندگان بعد از 14 روز به دنیا می آید ولی این مدّت برای تخم مرغ 21 روز طول میکشد. چنانچه پس از گذشت این مدّت اتّفاقی برای تخم مرغها پیش نیامد میتوان مطمئن شد که یا تخم مرغها بدون نطفه بوده اند و یا اینکه جنین جوجه مرده است و رشد آن متوقّف گردیده است.
- استفاده از این متود تشخیص نطفه دار بودن تخم برای تخم مرغهایی که قصد مصرف آنها را دارید توصیه نمیگردد. چنانچه تخم مرغهای شما برای 21 روز در درون دستگاه جوجه کشی قرار داشته اند و یا برای مدّت زمان بیشتر از 10 روز در دمای اتاق بوده اند، به احتمال زیاد دچار گندیدگی شده اند و خوردن آنها توصیه نمیشود.
راهنمای استفاده از دستگاه جوجه کشی
- ✔مورد نیاز افراد مبتدی و حرفه ای
- ✔صفر تا صد مراحل جوجه کشی
- ✔با زبان ساده برای افراد تازه کار