بیماری کانیبالیسم یا هم خواری در طیور به صورت یک مشکل پیچیده رفتاری چند عاملی در طیور و پرندگان وحشی دیده می­شود. شیوع آن معمولا کم ولی مرگ و میر بین پرندگان درگیر، خیلی بالاست. شاید برایتان عجیب باشد ولی کانیبالیسم یک نوع بیماری روانی است که بین تمامی پرندگان وجود دارد اکثرا در پرورش به صورت گله های با تراکم بالا دیده شده و در صورت عدم پیشگیری یا درمان اولیه به صورت واگیر دار در کل گله تلفات جبران ناپذیری به بار خواهد آورد. به صورت ساده تر نوک زدن پرندگان به همدیگر و زخمی کردن هم کانیبالیسم خفیف بوده و در صورت شدت یافتن بیماری با خوردن پر و گوشت یکدیگر و در نهایت با کشتن همدیگر پایان می یابد.

عامل­های مستعد کننده بیماری کانیبالیسم در طیور شامل:

ازدحام بالا : با افزایش تراکم جوجه ها یا پولت ها در کنار یکدیگر فضای کافی برای راحتی آنها از بین رفته و یکی از عوامل اصلی ایجاد بیماری کانیبالیسم در طیور می باشد.

 نور زیاد : نور سفید خیره کننده بیشتر از 16 ساعت در طول یک شبانه روز منجر به واکنش پرنده ها به یکدیگر می شود و آغازگر بیماری هم نوع خواری خواهد شد.

دمای بالا : با افزایش دما و نا مناسب بودن دمای مورد نیاز طیور نیز اختلال روانی هم خواری به وجور می آید به خصوص در فصول گرم سال یا نا مناسب بودن درجه حرارت منابع تولید کننده انرژی سالن های پرورش.

کمبودهای تغذیه­ ای : اگر میزان نمک، پروتئین و متیونین دان مصرفی مناسب برای سن پرنده نباشد. همچنین کم شدن میزان فیبر و بالا بودن میزان انرژی موجود در جیره غذایی باعث تحرک زیاد و نوک زدن طیور به همدیگر خواهد شد.

شکل خوراک و تعداد آبخوری و دانخوری : مصرف همیشگی دان پلت باعث افزایش ریسک بیماری کانی بالیسم خواهد شد در حالی که دان آردی برای مصرف شدن توسط پرنده به زمان بیشتری نسبت به شکل پلت نیاز دارد، در نتیجه دان خوری­ ها خالی از خوراک نمی­شوند. اگر تعداد این دانخوری ها و آبخوری ها کم باشد باز خود مشکل آفرین بوده و جنگ برای غذا خوردن، زمینه بیماری را فراهم می کند.

نژاد : هم نوع خواری طیور بیشتر در نژاد های سبک ( تخمگذار) دیده شده و در نژاد های سنگین ( گوشتی) این بیماری کمتر مشاهده میشود.

وجود انگل، بیماری­های دیگر و همچنین برنداشتن سریع طیور بیمار بی حال و یا تلف شده داخل گله باعث افزایش احتمال بروز بیماری کانی بالیسم خواهد شد.

 علایم بیماری کانیبالیسم در طیور:

• نوک زدن پاها (بخصوص در جوجه های جوان تر) و مقعد (مرغ­های بالغ و پولت بوقلمون 8 تا 12 روزگی)، سر، صورت و بال­ها از اصلی ترین علایم هم خواری یا همان کانیبالیسم طیور می باشد.
• پر کندگی و هم نوع خواری

علایم کالبد شکافی کانیبالیسم :

زخمی بودن و پارگی پوست

کم خونی

عیب یابی :

سن، زیاد شدن زخم، کم خونی، تفکیک آن از التهاب پوست ناشی از باکتری

با شایع ترین بیماری های طیور بیشتر آشنا

با مطالعه این مقاله با با شایع ترین بیماری های طیور بیشتر آشنا خواهید شد و علایم بیماری ها به صورت ساده بیان شده است تا بتوانید خودتان بیماری پرندگان خود را تشخیص دهید.

• ✔معرفی جامع و کامل بیماری ها
• ✔خلاصه، ساده و روان

مشاهده

درمان بیماری کانیبالیسم در طیور :

برای برطرف کردن بیماری کانیبالیسم در طیور باید سریعا اقدام به رفع مشکلات و عوامل ایجاد کننده آن نمود مثل :

• برداشتن پرنده های زخمی و بیمار کز کرده و یا تلف شده از بین گله
• کاهش شدت نور و تغییر رنگ نور به رنگ قرمز
• افزایش پروتئین و نمک جیره و کاهش انرژی  با تجویز متخصص جیره نویسی و یا دامپزشک ( در ابتدا میتوان به اندازه ناچیزی نمک در آبخوری پرنده ها برای درمان استفاده کرد)
• استفاده از ویتامین ها برای جبران کمبود های بدن طیور
• تغییر مدل دان از پلت به دان آردی برای سرگرم شدن جوجه ها یا مرغ ها
• متناسب کردن تهویه سالن و کاهش ازدحام پرنده ها
• از بین بردن انگل های داخلی یا خارجی و همچنین شبش های روی بدن پرنده ها
• نوک چینی ممکن است ضروری باشد، البته در صورت نوک چینی این کار باید توسط افراد آموزش دیده انجام شود.

پیشگیری کانیبالیسم در طیور :

مناسب بودن دما و تراکم، شدت پایین نور، کنترل انگلهای خارجی، تهیه جیره ه­ایی که متناسب با احتیاجات پرنده باشد و از همه مهمتر برای کسانی که در تعداد بالا اقدام به پرورش میکنند جهت پیشگیری از بیماری کانیبالیسم در طیور از همان ابتدا باید نوک چینی جوجه ها انجام شود.